05-06.2016 Chefchaouen

Planując wyjazd znalazłam w Internecie zdjęcia z Chefchaouen i od razu wiedziałam, że muszę tam pojechać. To wewnętrzne przekonanie pojawiało się już u mnie kilkakrotnie w związku z innymi miejscami i nigdy mnie nie zawiodło. Okazało się, że na mojej liście ulubionych miast size petite gdzie do tej pory królował słoweński Piran będzie trzeba zrobić miejsce na podium z numerem jeden i podzielić się berłem zwycięstwa z marokańskim niebieskim czy też raczej niebiańskim miastem.

Założone jako osada w XV wieku może poszczycić się bardzo kosmopolitycznymi korzeniami jako, że zamieszkiwali je Żydzi, Berberowie, Arabowie oraz znajdowało się w różnych okresach historycznych pod panowaniem Hiszpanów i Portugalczyków. Dziś swoje wszelkie odcienie niebieskiego od błękitu poczynając, a na kobalcie kończąc zawdzięcza żydowskim mieszkańcom, którzy w latach trzydziestych ubiegłego wieku zaczęli tak właśnie malować swoje domy, okiennice, ściany a nawet chodniki. Niektórzy twierdzą, że głównym powodem takiego działania było odstraszanie insektów i utrzymanie chłodu latem. Popularna jest też teza, że taka procedura miała na celu aspekt bardziej spirytualny niż przyziemny. Jako kolor nieba i duchowej strony ludzkiego istnienia miał on mieszkańcom przypominać o kontemplacji, medytacji i modlitwie w codziennym życiu. Dziś jednakże akwamarynowe domostwa, szafirowe schody i tarasy w kolorze indygo przycupniętego na zboczu gór miasteczka są malowniczym tematem dla niejednego fotografa i oazą relaksu dla niezbyt licznych o tej porze roku turystów. Chefchaouen aka Szafszatan jak przechrzciła dla kontrastu to miejsce Aga jest bardzo czyste jak na marokańskie standardy i podobno najbezpieczniejsze w kraju. Teza ta sprawdziła się w zupełności. Nikt nas tutaj nie nagabywał i nie wymuszał robienia zakupów, można było spokojnie pląsać po tych niezatłoczonych uliczkach w dzień i w nocy i chłonąć pozytywną energię tego miejsca.